DE GRILLIGE LOOPBAAN VAN TOPHANDBALSTER MAURA VISSER
Den Haag – De beste handbalster van Nederland en niet in het Nederlands team. Gelouterd in Europa en geen Oranje tijdens het EK. De Haagse Maura Visser, bejubeld en verguisd. Een topsporter die alles uit de kast haalt om te winnen. Hard voor zichzelf en nietsontziend voor anderen. Een portret van een gedreven sportvrouw via een aantal steekwoorden.
HET BEGIN
Maura Visser (29) begon bij Hellas in Den Haag, waar moeder Ingrid en vader Maarten in het eerste team handbalden.
,,Ik ben op mijn vijfde jaar begonnen. Mijn broertje Tommie en ik liepen altijd op Hellas rond door mijn ouders. Tot mijn negentiende heb ik bij Hellas gespeeld. Het was voor mij mijn tweede huis, familie, omdat we hele weekenden daar doorbrachten. Een gezellige club en ik heb er veel prijzen behaald.”
DE OVERSTAP
Vanwege het ontbreken van een klik met trainer Van der Wel vertrok Visser naar rivaal Quintus. Dat was not done en veroorzaakte de nodige opschudding.
,,Ik ging naar de concurrent en heb daar twee topjaren gehad met trainer René Romeijn. Een superteam met een geweldige sfeer. We wonnen alles wat er te winnen viel. Veel Europa Cup gespeeld met een afgeladen VanderVoorthal. Een periode die ik nooit zal vergeten.”
HET BUITENLAND
De ambitieuze Visser was klaar voor haar grote doorbraak in het buitenland.
,,Op mijn 21ste waagde ik de stap. Ik studeerde in die zomer af aan de sportacademie. Dat doel had ik mezelf gesteld: eerst mijn studie afmaken. Toen voelde ik me vrij om te gaan. In 2007 ging ik aan de slag bij Horssens HK, een club op het hoogste niveau in Denemarken. Ik was nog geen zes weken daar toen het noodlot toesloeg.”
DE BLESSURE
Visser brak haar kuitbeen en belandde in de zwaarste periode van haar handballoopbaan.
,,Ik was nooit geblesseerd geweest. Zat alleen in een land waar ik de taal niet beheerste. Kon me de eerste zes maanden alleen op het revalideren concentreren. Zó moeilijk, dat ik momenten kende waarop ik dacht: dit wil ik niet meer, ik ga terug naar huis. Maar ik heb doorgevochten. Ik laat me niet kennen. Daar ben ik sterker door geworden.”
HET SUCCES
Het tweede seizoen was voor de mentaal gerijpte Visser succesvoller.
,,Ik voelde me fit en kreeg mijn vorm te pakken. We eindigden in de middenmoot. Ik maakte in 2009 de overstap naar KIF Vejen, de nummer drie van Denemarken. Speelde Europa Cup en het jaar erop zelfs in de finale tegen de Champions League winnaar Buducnost Podgorica. Een indrukwekkende sfeer in Montenegro.”
DE BUNDESLIGA
Na nog twee seizoenen bij Kolding verdiende Visser een transfer naar HC Leipzig, de recordhouder Duitse titels.
,,We wonnen de Duitse beker. Jammer genoeg misten we de titel, omdat Thuringer HC te sterk was. Helaas is dat avontuur plotseling afgebroken. Ik kan en mag daar contractueel niets over zeggen. Het waren drie intensieve jaren. Leipzig is een club waar de druk hoog is. Ik zal de stad en de vereniging missen. Ik was in vorm en speelde op hoog niveau, maar het is tijd om te gaan. In de topsport geldt, dat waar een deur sluit, gaat een andere deur open.”
HET NEDERLANDS TEAM
Maura Visser en Oranje blijkt geen gelukkig huwelijk. Tijdens het WK 2011 in Brazilië gaat het mis. De echte reden komt nooit boven tafel. Een verzoenend gesprek met bondscoach Henk Groener blijft uit. Pogingen de beste handbalster terug in Oranje te krijgen, mislukken.
,,Ik heb aangegeven dat ik graag in het Nederlands team wil spelen. Daarop kwam geen reactie van de bondscoach. Zolang ik op het hoogste niveau handbal en het geen 2016 is, blijf ik hopen op de Olympische Spelen. Rio is voor mij nog steeds een optie.”
DE HOOGTEPUNTEN
Visser won landstitels, bekers, supercups, speelde Champions League en in Oranje. Een prijzenkast om trots op te zijn.
,,Dat zijn de momenten waarop je beseft waarvoor je het allemaal doet. Hard trainen, opofferingen, je veel zaken ontzeggen. Maar het is het waard, want je krijgt er veel voor terug. Het bereiken van doelen die je jezelf hebt gesteld, is ongelofelijk mooi. Dat voelt als een bevestiging. Daar draait topsport om en daarom is het zo moeilijk het lang vol te houden.”
DE DIEPTEPUNTEN
De gelouterde handbalster kende ook haar mindere momenten. Tegenslagen die ze met haar tomeloze energie overwon.
,,Het terug knokken na blessures. Breuk kuitbeen, kraakbeen afgebroken in de knie, neus gebroken, middenhandsbeentje gebroken. Zwaar zijn de momenten dat je ver weg bent van je familie en vrienden. Dat je graag langs zou gaan voor een knuffel of een goed gesprek. Daar heb ik het moeilijk mee gehad, maar heb me daar altijd overheen geknokt.”
DE TOEKOMST
Visser is inmiddels aangetrokken door de Deense topclub Viborg. De eerste wedstrijd tegen Aarhus (27-25 winst) gaf zij met zes doelpunten en een serie assists direct haar visitekaartje af.
,,Een mooie club om voor te spelen. Ik heb het meteen al naar mijn zin bij Viborg. Heb weer plezier in de trainingen. Ben dus positief gestemd over de rest van het seizoen. In de zomer willen Philipp en ik dan bekijken waar we samen weer onze sport kunnen beoefenen. Zodat we weer kunnen samenwonen. Waar is nog een vraagteken.”
In de afgeroomde Nederlandse competitie heeft de topspeelster niets te zoeken.
,,Nederland is voorlopig geen optie. Handbal is in Nederland een hobby sport. In Duitsland en Denemarken is het professioneel. Ik weet niet of ik ooit ga handballen in Nederland. Wonen, ja graag. Ik heb er veel vrienden met wie het contact is gebleven. Maar handballen zie ik niet snel gebeuren.”
PASPOORT
Naam : Maura Visser
Geboortedatum: 1 juni 1985 in Den Haag
Woonplaats: Leipzig
Beroep: Profhandbalster; afgestudeerd HALO
Burgerlijke staat: Samenwonend met Philipp Pentke, keeper bij Chemnitzer FC
Clubs : Hellas, Quintus, Horsens HK, KIF Vejen, Kolding (alle drie Denemarken), HC Leipzig, Viborg.
Prijzen: Landstitel, Beker, Supercup, Champions League, 122 interlands
AD/PETER LOTMAN