Maandag 21 oktober werd ik 70 jaar. Hellas heeft die gelegenheid aangegrepen om me in het zonnetje te zetten. Daar was ik erg blij mee, want ik heb een enorm vitamine D tekort en ik heb dus veel zonlicht nodig! Maar uiteraard was dit niet letterlijk bedoeld. In de officiële uitnodiging van het bestuur stond dat ze mijn verdiensten voor de vereniging zouden memoreren. Om onnodig zoekwerk te voorkomen heb ik zelf een aantal gegevens aangeleverd, die ik jaren geleden bij elkaar gezocht had voor een interview bij radio Excellent. Op de vraag van Peter Hofstra of dat alles was kan ik zeggen dat ik een paar dingen weggelaten heb. Ik wist niet wat me te wachten stond. Jet van Bergen en Henegouwen had een paar weken terug een foto van mij gemaakt tijdens de rust van een oefenwedstrijd van dames 2 en ook mijn zus Conny had bij mij thuis foto’s gemaakt. Toen ik mijn zus zag op zaterdagavond dacht ik dat ik vermoedelijk vergrote foto’s zou krijgen. Conny had inderdaad zeer bijzondere dingen laten maken met reeksen foto’s van mij zelf en ook van ons gezin van 0-70 jaar! Bij Hellas was er voor lekker en genoeg gebak gezorgd. Na de wedstrijd tegen Dalfsen werd ik naar voren geroepen en werd er voor mij gezongen. Anneke noemde een aantal dingen op die ik gedaan had. Ik kreeg ook een Hellas jack die ik inmiddels geruild heb voor een maatje groter, ondanks dat ik door wat medisch ongemak 12 kilo ben afgevallen. Ik heb nu ook een pyjama met maar één streep erop. Daarna werd ik meegenomen naar het afscheidingsgordijn waar een banner/banier uitgerold werd met een vergrote afbeelding van de foto die Jet gemaakt had. Ik was aangenaam verrast en zelfs even stil. Dit had ik in de verste verte niet verwacht. Ik vond het een fantastische foto en ik vraag me af hoe ze dat technisch allemaal gedaan hebben. Ik wil Jet in het bijzonder en Jeen, Ton Groenland en René Peters bedanken voor het ophangen daarvan. Ook mijn naam stond eronder. Nu kennen de meeste handballers me wel, maar dat scheelt weer een hoop praten. En als ik ga dementeren dan weet ik weer hoe ik heet! Ik wil iedereen die mij een onvergetelijke avond heeft bezorgd enorm bedanken. In de eerste plaats natuurlijk het Hellas bestuur, Jet, Jeen, Ton, René. Verder het publiek dat gebleven is evenals de dames van Dalfsen. Uiteraard de barmensen en iedereen die hier op de een of andere manier aan heeft bijgedragen, zoals het schitterende verslag van Peter Lotman in AD Haagsche Courant! Tot over 70 jaar!
Niek Wissink